Hoepel op met je diploma

‘Mag ik gaan?’
‘Een ogenblikje, je krijgt nog een diploma.’
‘Een diploma?’
‘Ja, een trombose diploma.’

Wat?!
Ik wil geen trombose diploma! Ik wil hier überhaupt niet zijn en ik ga zeker niet iets van de trombosedienst in mijn trofeeënkast hangen. Die heb ik trouwens ook helemaal niet.

Sinds wanneer gaan we ellende etaleren?

Helaas hebben we daar soms wel de neiging toe, omdat ellende medeleven oproept. En als mensen met je meeleven is dat troostend en je voelt je gezien. 

Maar ik pas ervoor!
En jij?

Jezus is mijn Geneesheer. Niemand komt er boven Hem uit. Hij krijgt van mij het hoogst eervolle diploma wat er maar bestaat. 

Terwijl ik als een berg tegen iets op zie, verplaatst Hij bergen.
Als ik dreig te verdrinken in het water, wandelt Hij over het water. 

Jezus heeft power. En niet zo’n beetje ook.
In Marcus 11 vervloekt Hij een vijgenboom. Hij veegt het tempelplein schoon. Jezus maakt diepe indruk op mensen.  

Jezus is meegaand met jou
maar vastberaden voor jouw leven.

Zo zat ik vastberaden tegenover de ‘trombosedame’. ‘Dat wil ik niet!’
Jezus spreekt krachtig naar Zijn vrienden.
‘Luister goed!’
Niet half, niet een beetje…
Luister! 

‘Heb geloof in God. Luister goed! Ik zeg jullie: als je dan tegen deze berg zou zeggen: “Kom van de grond en gooi jezelf in de zee!” dan zal dat ook gebeuren. Maar dan moet je in je hart niet twijfelen. Je moet geloven dat wat je zegt ook gebeurt. Daarom zeg Ik jullie: alles waar je om bidt, zal gebeuren als je gelooft dat je het zal krijgen.’
(Markus 11:22-24, BB)

Durf je hier ‘amen’ op te zeggen of ploppen direct jouw onbeantwoorde gebeden op. Ik heb er trouwens ook nog een aantal op de plank liggen, maar… ik laat ze daar… (ik probeer ze daar te laten…)

Zullen we vandaag vastberaden, dankzij de genade en kracht van God, de dag in wandelen? We bidden. We geloven. We eren Hem voor de ongekende kracht die Hij heeft. Aan Hem komt alle eer toe!

Op naar het verzetten van bergen vandaag, samen met onze Heer!